Mój dialog z Chrystusem eucharystycznym

Wołano wprawdzie: „Hosanna Synowi Dawidowemu…” [Mt 21,9]. Wydawało się, że idziesz na podbój Jerozolimy, aby posiąść królestwo Dawida, dziedzicznego ojca Twojego na ziemi. Ale wołano również: „Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie” [Mt 21,9]. Ty zaś o sobie powiedziałeś: „Przyszedłem, aby pełnić wolę Twą, Ojcze” [por. J 6,38]. – „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie” [Łk 22,42].

Gdy w tej chwili mam na własność w sercu moim Ciebie – Boga-Człowieka, Słowo Przedwieczne, które ciałem się stało, mojego Zbawcę, Odkupiciela i Brata, który mnie uświęca, nawiedzając, i przynosi pokój duszy – wiem, że nie przyszedłeś do mnie, by walczyć ze mną mieczem. […] Pragnę porozmawiać z Tobą w tej chwili, gdy mam Ciebie w sobie i tylko dla siebie”.